تاریخچه تسمه نقاله

یک محصول ضروری در جامعه مدرن به عنوان فولاد ، چوب و ملات لاستیک است. لاستیک بر دو نوع است: طبیعی و ساخته شده توسط انسان. همه ما از محصولات ساخته شده از لاستیک در خانه ، محل کار ، بازی و حتی هنگام مسافرت استفاده می کنیم. اتومبیل ، قطار ، هواپیما ، صنایع برای اهداف مختلف به آن اعتماد می کنند. به همین دلیل است که به درستی گفته می شود لاستیک در دنیای مدرن قادر مطلق است.

لاستیک دقیقاً چیست و از کجا آمده است؟

لاستیک ماده ای مایل به زرد ، الاستیک و بی شکل است که از شیره لاتکس یا شیری گیاهان مختلف گرمسیری مانند درخت لاستیک بدست می آید. این لاتکس به صورت محصولات ولکانیزه ، رنگدانه ای ، نهایی و اصلاح شده به محصولات مختلف مانند عایق الکتریکی ، نوارهای الاستیک ، تسمه ، لاستیک ، شیلنگ ، واشر و ظروف تبدیل می شود. لاستیک همچنین با نام علمی "caoutchouc" یا لاستیک هند شناخته می شود.

لاستیک باستان

منشا دقیق لاستیک مشخص نیست. مردم بومی قاره آمریکا مدت ها قبل از ورود کاوشگران اروپایی ، لاستیک را می شناختند و از آن استفاده می کردند. سازندگان لاستیک در Mesoamerica باستان تقریباً 3500 سال جلوتر از چارلز گودیر و لاستیک جوشانده او بودند. مردم مایان باستان از لاتکس برای ساختن توپهای لاستیکی استفاده می کردند که در یک بازی مهم آیینی استفاده می شد. این بازی Tlachtlic ، تلاقی بین فوتبال و بسکتبال نامیده می شد ، اما دارای اهمیت مذهبی بود. این در Popul Vuh ، یک سند مذهبی مایاها ثبت شده است.

در سال 1525 شخصی به نام Padre d'Anghieria گزارش داد که افراد قبیله ای مکزیکی را دیده است که با توپهای الاستیک بازی می کنند. پاک کن اولین استفاده از لاستیک در نظر گرفته شد. این را ماژلان ، از نوادگان دریانورد معروف پرتغالی ، پیشنهاد داد. توسط کسی به نام پریستلی در انگلستان رواج یافت و به لاستیک هند معروف شد. معنای پرتغالی لاستیک بوراچا است و این از ساخت شیشه های جایگزین بورچاهای چرمی استفاده می شود که پرتغالی ها برای حمل شراب استفاده می کردند.

در سال 1735 ، اولین مطالعه علمی لاستیک توسط Charles de la Condamine انجام شد. به گفته وی ، می توان از لاستیک برای تولید لوله های انعطاف پذیر استفاده کرد. از آن زمان ، بسیاری از صنعتگران بودند که با لاستیک درگیر می شوند. در سال 1820 ، نادیر ، یک صنعتگر انگلیسی نخ های لاستیکی تولید کرد و سعی کرد از آنها در لوازم جانبی لباس استفاده کند. این زمانی بود که آمریکا به تب لاستیک مبتلا شد و کفش های ضد آب که توسط مردم بومی استفاده می شد وجود داشت که به موفقیت دست یافت. چکمه های برفی و پارچه های ضد آب در نیوانگلند تولید شد.

در سال 1832 ، کارخانه Rosburg راه اندازی شد که متأسفانه نتیجه خوبی نگرفت و در نتیجه هوای سرد بر کالاهای تولید شده از لاستیک طبیعی غیر ولکانیزه تأثیر گذاشت و آنها را شکننده و در نتیجه باعث دلسردی مصرف کنندگان کرد.

لاستیک آتشفشانی

پس از یک دوره طولانی تلاش برای ایجاد فرایند ارتقا qualities کیفیت لاستیک که تقریباً او را خراب کرد ، گودیر در سال 1840 کاملاً اتفاقی آتش فشانی را کشف کرد. تا سال 1839 لاستیک تحت تغییر شرایط آب و هوایی قرار داشت. لاستیک در هوای گرم گرم و چسبناک بود. در هوای سرد سرد و شکننده شد. گودیر هنگامی که مخلوطی از لاستیک ، سرب و گوگرد به طور تصادفی روی اجاق گاز داغ ریخت ، فرآیند آتشفشان سازی را کشف کرد. این منجر به محصولی شد که تحت تأثیر آب و هوا نبود و در صورت کشیده شدن به شکل اولیه خود در آمد. این فرآیند تصفیه شد و در نتیجه استفاده از مواد لاستیکی افزایش یافت. این لاستیک ولکانیزه شده جدید در برابر آب و فعل و انفعالات شیمیایی مقاوم بوده و الکتریسیته را انتقال نمی دهد و از این رو برای انواع محصولات مناسب است.

لاستیک مدرن

امروزه بیش از 75٪ لاستیک تولیدی یک محصول مصنوعی ساخته شده از روغن خام است. در طول جنگ جهانی دوم ، ایالات متحده قادر به تهیه لاستیک در سراسر جهان نبود و آنها تولید لاستیک مصنوعی را برای استفاده در جنگ افزایش دادند. حدود 20 درجه لاستیک مصنوعی وجود دارد و در نهایت استفاده نهایی مورد نظر است که انتخاب را تعیین می کند. لاستیک طبیعی فقط یک نوع است. از آنجا که کارخانه لاستیک سازی فقط در مناطق گرم و مرطوب نزدیک خط استوا رونق دارد ، کشورهای اصلی که امروزه 90٪ تولید واقعی لاستیک وجود دارد ، کشورهای جنوب شرقی آسیا مالزی و تایلند و اندونزی هستند. با این حال ، تولید اندونزی در سال های اخیر کاهش یافته و مزارع لاستیک جدید در آفریقا آغاز شده است تا شل شود.

امروزه فقط یک ماده یا محصولی به نام لاستیک وجود ندارد. لاستیک متعلق به یک کلاس است که از تعدادی ماده تشکیل شده است که خاصیت منحصر به فرد انعطاف پذیری بالا را دارند.

منبع پایدار صنعت