تربیت بچه های راستگو

والدین صداقت را به عنوان ارزشی ارزیابی می کنند که بیشتر می خواهند به فرزندان خود بیاموزند. ما از کارشناسان فمیلیکو بهترین توصیه را برای تربیت فرزندان صادق جویا شدیم.

خود را برای حقیقت تلخ و سخت آماده کنید: همه بچه ها دروغ می گویند. 

آن‌ها این کار را به همان دلایلی که بزرگسالان انجام می‌دهند انجام می‌دهند: 

برای اینکه دچار مشکل نشوند

برای اینکه به احساسات دیگران آسیب نرسانند

 یا برای اینکه خودشان را بهتر جلوه دهند.

 توانایی دروغ گفتن زود رشد می کند

 برای برخی از بچه ها در سن 2 و نیم سالگی - و این یک مرحله طبیعی و مهم از رشد شناختی و اجتماعی کودکان است. در سن 4 سالگی، همه بچه ها دروغ می گویند. در سن 6 سالگی، برخی تخمین ها حاکی از آن است که بچه ها اغلب یک بار در ساعت دروغ می گویند. (و اگر فکر می کنید «بچه من دروغگو نیست!» توجه داشته باشید که تحقیقات نشان می دهد والدین در تشخیص اینکه آیا فرزندشان دروغ می گوید یا نه، شانس زیادی ندارند!)

چگونه می توانید به کودک پیش دبستانی خود تفاوت بین حقیقت و چیزهایی که در مورد روز خود به شما می گوید منتقل کنید؟ یا به کودک دبستانی خود بیاموزید که بهتر است اشتباه خود را جبران کند؟ یا از نوجوان خود بخواهید که در مورد جایی که در جمعه شب بوده است با شما صادق باشد؟ ما از کارشناسان -محققان، متخصصان رشد کودک، و روانشناسان فمیلیکو خواستیم تا در مورد آموزش صداقت در هر مرحله به کودکان توصیه کنند.

مدل صداقت لطفا دروغ نگویید

بدیهی به نظر می رسد، اما اگر نمی خواهید فرزندانتان به شما دروغ بگویند، به آنها دروغ نگویید و اجازه ندهید که دروغ بگویید. ویکتوریا تالوار، دانشیار دپارتمان روانشناسی آموزشی و مشاوره در دانشگاه مک گیل در مونترال و یکی از اساتید برجسته می گوید: «این یک چیز است که به بچه ها بگوییم صداقت مهم است، اما اگر ببینند که شما دروغ می گویید، پیامی متفاوت ارسال می کند. 

مطمئناً تلاش کمتری برای گفتن "من پولی با خود ندارم" تا این است که به کودک خود توضیح دهید که نمی تواند بستنی بخورد زیرا قبلاً در آن روز یک خوراکی شیرین خورده است یا به دلیل نزدیک شدن به شام. . یا اینکه از طریق تلفن به جمع آوری کننده کمک بگویید که به جای اینکه بگویید قبلاً انجام داده اید، علاقه ای به کمک مالی ندارید. اما با گذشت زمان، به اصطلاح "دروغ های سفید کوچک" به فرزند شما می آموزد که عدم صداقت در برخی موقعیت ها اشکالی ندارد - و آنها را وادار می کند که این موقعیت ها را تفسیر کنند. اگر می خواهید فرزندتان با این باور بزرگ شود که صداقت بهترین سیاست است، تمام تلاش خود را بکنید تا بر اساس این باور زندگی کنید.

آنها را کنترل نکنید

به خصوص برای بچه های پیش دبستانی، یکی از راه های جلوگیری از دروغ گفتن دعوت نکردن آنها به آن است. وقتی فرزندتان را با لب‌های آغشته به آبمیوه و یک بطری واژگون روی میز می‌بینید، نیازی نیست بپرسید: «این آبمیوه را ریختی؟» دکتر پیتر استاوینوها، عصب‌روان‌شناس بالینی مرکز روان‌پزشکی کودکان در مرکز پزشکی کودکان دالاس، می‌گوید: بچه‌های این سن به دلیل تمایل به اجتناب از گرفتار شدن دروغ می‌گویند. 

«اگر می دانید که آنها این کار را کرده اند، نپرس!

 اگر بپرسید، به آنها این امکان را می دهید که دروغ بگویند. بنابراین آنها دروغ می گویند، و بعد شما از این موضوع ناراحت می شوید، و اکنون دو چیز وجود دارد که قبلاً فقط یک مورد وجود داشت.

"به نظر می رسد مقداری آب میوه ریخته اید. بیایید با هم آن را تمیز کنیم،" همه چیز را روی موضوع مورد نظر متمرکز می کند. استاوینوها می‌گوید، اگر مطمئن نیستید که چه کسی گلدان را شکست، یا کدام خواهر و برادر در مورد آن دروغ می‌گویند، مستقیماً به سراغ عواقب آن بروید. «با این سؤال که آیا آن را شکستند یا کدام کودک آن را شکسته، درگیر نشوید. بر روی آنچه می خواهید انجام شود تمرکز کنید. من از هر دو شما می خواهم که آن را پاک کنید.» به آنها نشان می دهید که انکار مسئولیت هیچ نتیجه مثبتی ندارد.»

 رعایت تناسب میان واقعیات و انتظارات از کودک

یکی از مهم‌ترین دلایلی که باعث می‌شود کودک به دروغ گفتن وادار شود، عدم تناسب میان واقعیات و انتظارات از کودک است. به این معنا که برخی اوقات کودک احساس کمبود می‌کند و برای جبران این کمبود‌ها دروغ می‌گوید. مثلا زمانی که کودک یا نوجوان درباره محل زندگی، شغل والدین، تفریحات و دوستان خود احساس کمبود و خجالت می‌کند، به دروغ متوسل می‌شود تا این کمبودها را جبران کند. پس برای اینکه راستگویی را به کودکان خود آموزش دهید باید انتظاراتی که از کودک دارید با موقعیت او متناسب باشد.

 دروغ حتی به مصلحت نگویید

همان‌طور که می‌دانید بسیاری از والدین در مقابل کودکانشان دروغ می‌گویند و کار خود را با این عنوان که دروغ مصلحتی بوده است، توجیه می‌کنند. مثلا فردی به خانه شما آمده و با همسرتان کار دارد. با اینکه همسر شما در خانه است اما بنا به دلایلی که نمی‌خواهد دیداری با آن شخص داشته باشد به دروغ می گویید که همسرتان خانه نیست. پس طبیعی است که فرزندتان این رفتار شما را دیده و دروغگویی را یاد بگیرد. اگر می‌خواهید فرزندتان صداقت داشته باشد باید از خودتان شروع کنید.