دو دیدار با «زلحیز» اثر میلاد مروتی

دیدار اول: اولین بار «زلحیز» را شبی اتفاقی دیدم در استوری پیج میلاد. سری کوچک، دھانی باز و تنی گندە. دستی بالا رفتە و گلی سرخ در جیب کتش و یقەای بستە. فیگور و چھرەای با مجموعەای از نشانەھا و کدھای زمخت. بە چشمم سیاستمداری آمد با مغزی کوچک کە دچار دیکتاتوری دھان است. «زلحیز» نماد دیکتاتوری دھان و ھیکل است با مغز و دو گوش کوچک.
یاد اثری از بھمن محصص افتادم بر عکسی از عباس عطار.
با این تفاوت مھم کە نمادھای میلاد ھنوز ترس خودسانسوری را با خود دارند و توان مقایسە با نمادھای محصص یاغی را ندارند. تن برھنە و آلت تناسلی تیپ‌ھای محصص را ببینید.
تیپ‌ھای میلاد کمر بە بالاست، خودش را از نماد نرینە پنھان می‌کند.
دیدار دوم: در نمایشگاھی در سقز، برای بار دوم «زلحیز» را دیدم. در آن قاب، روبرویش ایستادم. ھاشورھا و خطوط قوی اش توجەام را جلب کرد. گرچە میلاد تجربەی کشیدن پرترەھای زیادی را داشتە است اما بە اعتقاد من «زلحیز» تیپیکالترینشان است. ھم از منظر بازسازی نمادھا و ھم استایل و ترکیب بندی خطوطو ھاشورھا. با این اثر میلاد را آرتیستی دیدم کە آرام آرام در ھنر طراحی و کارتونی کوردی در حال ارایٔەی تجربەی خودش است و باید دیدە شود