اینجا میتوانید بر اساس طبقه بندی قرآن بخوانید!
بسم الله الرحمن الرحیم
.......................................................................................................
اینجا میتوانید بر اساس اجزاء قرآن را بخوانید، بشنوید؛ و از آن لذت ببرید.
به نیت نیل به حیات طیبه، ان شا الله...
( التماس دعای زیاد برای حقیر و اموات جهت غفران الهی):
https://www.aparat.com/19holyquran/playlists
------------------------------------------------------------------------------------------------------
اجزاء قرآن
قرآن کریم تقسیمات مختلفی دارد. یکی از آنها، تقسیم قرآن به صورت اجزاء سی‌گانه است.
(ویکی فقه)
رسول اکرم (ص) : «ِ إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ فَانْظُرُوا کَیْفَ تَخْلُفُونِّی فِیهِمَا أَلَا هذا عَذْبٌ فُراتٌ فَاشْرَبُوا وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ فَاجْتَنِبُوا؛
همانا من در میان شما دو چیز سنگین و گران میگذارم، که اگر بدانها چنگ زنید هرگز پس از من گمراه نشوید: کتاب خدا و عترت من أهل بیتم، و این دو از یک دیگر جدا نشوند تا در کنار حوض کوثر بر من درآیند، پس بنگرید چگونه پس از من در باره آن دو رفتار کنید، آگاه باشید که این (یعنى تمسک بعترت) آب خوشگوار و شیرین است پس بیاشامید، و آن دیگر (یعنى روى برتافتن از ایشان) آب شور و تلخ است و از آن بپرهیزید». (منبع : دانشنامه اسلامی)
امام کاظم علیه السلام:
لایدخل الفقر بیتا فیه اسم محمد او احمد او علی او الحسن او الحسین او جعفر او طالب او عبدالله او فاطمة من النساء.
در خانه ای که نام محمد یا احمد یا علی یا حسن یا حسین یا جعفر یا طالب یا عبدالله و یا از میان زنان، فاطمه باشد، فقر [و تنگدستی] وارد نمی شود. (منبع : حوزه )
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سخنان استاد مولانا سید عبدالحکیم سیدزاده، محفل انس با قرآن کریم پنج شنبه (۲آبان‌ماه ۹۸) مدرسه علوم دینی مجمع العلوم سرجوی سراوان:
(وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا) «مزمل-۴»
صدای زیبای قاریان این پیام را به ما می دهد که این کلام الهی است و کلام بشر نیست؛ روزی حضرت ابو موسی اشعری «رضی الله عنه» با صدای جذاب خویش قرآن را می خواند، آن حضرت «صلی الله علیه وسلم» فرمودند: ای ابوموسی خداوند متعال به تو زیبایی صوت حضرت داوود را عطاء کرده است.
زمانی که حضرت داوود مشغول به تلاوت بود کوه ها با حضرت داوود «علیه السلام» هم‌خوان بودند؛ پرندگانی که در هوا مشغول پرواز بودند وقتی صدای داوود علیه السلام را می شنیدند متأثر می‌شدند و با ایشان هم نوا می شدند.انبیاء «علیه الصلاة و السلام» از همه بشر خوش صدا تر بودند.
بهترین تلاوت همان است که روی دل تاثیر بگذارد، و تلاوت حضرت داوود «علیه السلام» بر تمام چیزها مؤثر بوده است چه برسد بر انسان.
قرآن کلام پروردگار است، خواندن و گوش دادن قرآن بر همه لازم است، یکی از اعجاز قرآن صوت قرآن است، کلام پروردگار است از تمام جوانب، از نظر بیا حقایق، پیش‌گویی، و هم بیان احکام، یکی از وجوه اعجاز قرآن نوای قرآن کریم است. بسیاری از خوانندگان در کشورهای مختلف که در فن خوانندگی و موسیقی مهارت دارند، از شنیدن صدای قرآن متأثر شده‌اند، و اقرار کرده‌اند که این کلام الهی است و به بشر ربطی ندارد و به دین اسلام مشرف شده‌اند. این چیز بر همه معلوم است، با یک جستجوی ساده در تار‌نمای اینترنت یا مجلات چنین اتفاقاتی را می توان به وفور مشاهده کرد.
نظم و انظباط، و ادبیاتی که در قرآن وجود دارد در هیچ کلامی جز کلام الهی «قرآن» وجود ندارد.
در صدر اسلام با این که بسیاری از کفار مخالف قرآن و کلام الهی بودند اما بصورت مخفیانه به نوای قرآن گوش فرا می دادند، آن حضرت در شب در نماز تهجد قرآن می خواندند، کفار و سرداران قریش به بطور پنهانی به صدای آن حضرت گوش می دادند، صبح‌گاه قسم یاد می کردند که دیگر صدا قرآن را گوش فرا ندهند. اما جذابیت قرآن درباره آنها به طرف خود می‌کشید.
یکی از کفار به نزد آن حضرت «صلی الله علیه وسلم» آمد و گفت ای محمد شما خدایان و معبودان را بد و بیراه می‌گویی، آن حضرت «صلی الله علیه وسلم» به ایشان فرمود: گفته هایت به پایان رسید گفت آری، آن حضرت «صلی الله علیه وسلم» فرمود الان به گفته های که من برایت می‌خوانم گوش فرا ده، با نوای زیبا و دل ربایش سوره طه را برایش تلاوت کرد، آن شخص متأثر شد و به دین اسلام داخل گشت، وقتی به نزد یاران خود رفت آنها گفتند: با چهره‌ی متفاوتی آمده‌ای، گفت: آری کلام الهی جذابیت و ویژگی خاصی دارد.
وظیفه ما در قبال قرآن هم خواندن و هم شنیدن قرآن است چرا که آن حضرت «صلی الله علیه وسلم» قرآن را خود ایشان تلاوت می کرد و هم از حضرت جبرئیل «علیه السلام» می‌شنید. بنابراین انسان قرآن را هم خود بخواند و هم از استاد گوش نماید.
خواندن و گوش دادن قرآن هر یکی فواید خاصی دارد.
خداوند متعال به دو چیز دستور می دهد: اول قیام اللیل، دوم ترتیل قرآن، (شمرده و درست خواندن قرآن).
خداوند در جایی دیگر می‌فرماید: مؤمن کامل کسانی هستند که قرآن را شمرده و بصورت صحیح تلاوت کنند.
متأسفانه امروز قرآن غریب است، از نظر تلاوت و هم از منظر مفهوم و مبانی.
متأسفانه در کلاس های تفسیر قرآن کریم که دایر می گردد متأسفانه افراد معدودی شرکت می کنند و این جای بسی افسوس دارد. (منبع : سنت آنلاین)
سفارشات آیتالله بهجت نسبت به قرآن کریم
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) ۲۷ اردیبهشت حادثه‌ای ناگوار قلب حوزه علمیه قم را داغدار کرد. آیتالله بهجت از مراجع تقلید که میزان معنویت و پارسایی‌اش زبان زد سالکان طریق معرفت بود از این دنیای فانی رخت بربست و به آرزوی دیرینش که وصال ذات حضرت احدیت بود دست یافت: یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ (سوره ۸۴ آیه۶): اى انسان حقا که تو به سوى پروردگار خود به سختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى کرد. آن عارف والامقام به سبب انس و الفت دیرینه با قرآن کریم به معارف و حقایقی از کلام وحی پی برده بود که آگاهی از آن آرام بخش روان تشنگان تعالیم قدسی است.
این ارتباط عمیق با معانی بلند قرآن کریم، ایشان را به جایگاهی رسانده بود که توصیفش برای دیگران دشوار است. جایگاهی که «یُدرک و لایوصف» است. آیتالله بهجت در این رابطه می‌فرمود: «اگر کسی به قرآن نگاه کند، خواهد دید که قرآن موجودی غیر از موجودات است و اگر کسی با عینک درست به قرآن نگاه کند ، می‌بیند که حضرت رسول(ص) و ائمه(ع) با او مکالمه می‌کنند. آیا هیچ می‌دانیم که قرآن، نظیر سایر مکتوبات نیست. گویی قرآن، موجودی ربوبی از عالم نور و روحانی است که در عالم اجسام و اعراض ظهور کرده است.» روشن است این جملات تنها اشارتی کوتاه درباره حقیقت قرآن کریم است و باطن این کتاب شریف جز از راه مشاهده قلبی میسر نیست و نمی‌توان آن به سهولت به زبان آورد.
قرآن و عترت: هدایتگران امت
قرآن کریم بسان سپری محکم است که جسم و جان پویندگان طریق خود را از آسیب‌های مادی و معنوی مصون نگه می‌دارد. این موضوعی است که حتی غیرمسلمانان نیز به آن پی برده‌اند. آیتالله بهجت می‌فرمود: شنیدیم که در مجلس «پاریس» یک نفر از نمایندگان در حالی که نطق می‌کرد، قرآن را به دست گرفت و گفت: تا این کتاب در دست مسلمانان باشد، نمی‌توانیم بر آنها حکومت کنیم.
همین ویژگی قرآن سبب شد تا پیامبر اکرم(ص) در حدیث ثقلین، مومنین را به تمسک به قرآن توصیه نماید و آن را هدایت گری همیشگی برای امت خود بداند. این ما هستیم که نتوانسته‌ایم از ظرفیت هدایت گری قرآن بهره برداری کنیم . آیتالله بهجت ظرفیت هدایت‌گری قرآن را چنین تعریف می‌کرد که «قرآن کتابی است که پیغمبر ساز است زیرا پیغمبران دو گونه‌اند: قسم اول، پیامبرانی هستند که از جانب خداوند به پیامبری تعیین شده‌اند. قسم دوم، پیغمبرانِ کمالی، که در اثر ایمان و عمل به دستورات قرآن، به کمالات پیامبر نایل می‌گردند. بنابراین قرآن، پیغمبرانِ کمالی تربیت می‌کند و پیغمبر ساز است.
اما بهره‌مندی از این کتاب شریف بدون توجه به ثقل دیگر که همان عترت(ع) است امکان پذیر نیست. آیتالله بهجت بارها این نکته را تذکر می‌دادند که: «کسانی که قرآن را ندارند، عترت را هم ندارند و کسانی که عترت را ندارند ، قرآن را هم ندارند.» همچنین در تبیین پیوند وثیق میان قرآن و عترت می‌فرمود: «انسان می‌تواند قرآن را آینه قرار دهد برای غایب(عج) و غایب(عج) را آینه قرار دهد برای قرآن. می‌شود گفت که این دو شریک و عدیل یکدیگرند و واسطه بین مخلوق و خالق هستند و در درجه دعوت الی الله، افتراقی نمی‌کنند .»
وظیفه ما در برابر قرآن کریم
یک روز شخصی به آیتالله بجهت عرض کرد: من در هر ماه یک جزء قرآن را به نام یکی از امامان می‌خوانم و ثواب آن را به آن امام هدیه می‌کنم. ایشان فرمودند: «به جای این کار قرآن را حفظ کن. شنیدم که آقای خویی در اواخر عمر خود قرآن حفظ می‌کردند.» ایشان درخصوص حفظ قرآن کریم حکایت می‌کرد: «جوانی می‌گفت حضرت امیرمومنان(ع) کلماتی در گوشم فرمود که نمی‌دانستم چه می‌فرماید، ولی بعد دیدم که حافظ کل قرآن هستم». مشهور است که آیتالله بهجت کرامات و مشاهدات خود را از زبان دیگران نقل می‌فرمودند. چه بسا این حکایت در خصوص وجود خود ایشان باشد.
وظیفه ما نسبت به قرآن کریم تنها در تلاوت و حفظ آن خلاصه نمی‌شود. آیتالله بجهت وظایف مهم تری را به ما گوشزد کرده است. ایشان تأکید داشت: «ما وظیفه داریم که در تعلیم، تلاوت و عمل به قرآن کوشش کنیم. ولی ما شبهای احیا قرآن بر سر می‌گذاریم و در مقام عمل، آیه های حجاب، غیبت، کذب، و آیات: «وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ (سوره ۸۳ آیه ۱): وای بر کم فروشان» و نیز: «فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ (سوره۱۷ آیه۲۳): پس به پدر و مادر، اُف نگو» همچنین: «لَا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحًا (سوره۳۱ آیه ۱۸): و با ناز و تکبر در روی زمین راه مرو» را زیر پا می‌گذاریم.»
همین عمل به قرآن کریم است که می‌تواند افرادی که با مضامین این کتاب شریف بیگانه‌اند را به آن علاقمند سازد. آیتالله بهجت می‌فرمود: «اگر درست به قرآن عمل می‌کردیم، با عمل خود دیگران را جذب می‌کردیم. زیرا مردم غالباً، به جز عده معدود، خواهان و طالب نور هستند.»
منبع : خبرگزاری بین المللی قرآن کریم (ایکنا)
حجت الاسلام وحیدی درباره اشارات قرآن به وجود مقدس امام مهدی(عج)، با اشاره به آیه 200 سوره مبارکه آل عمران، اظهار کرد: خداوند در این آیه شریفه می فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ؛ ای اهل ایمان، (در کار دین) صبور باشید و یکدیگر را به صبر و مقاومت سفارش کنید و مهیّا و مراقب کار دشمن بوده و خداترس باشید، باشد که پیروز و رستگار گردید».
این کارشناس مهدوی با اشاره به نکات این آیه، تصریح کرد: خطاب «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» از خطاب های زیبای قرآن است و با دیگر خطاب ها تفاوت دارد، اینجا خداوند اصطلاحاً بندگان خوب خود را بسیار تحویل گرفته است، امام صادق(ع) ذیل آیه «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ ...» می فرمایند: لذتی که در این خطاب است تمام سختی های بعدش را از بین می برد، چون معمولاً بعد از این خطاب، به فروع دین دعوت می شود گویا کسی که مثل امام صادق(ع) عاشق خدای تبارک و تعالی است دوست دارد معشوق او را صدا بزند لذا توصیه شده بعد از این خطاب گفته شود: «لبیک اللهم لبیک».
وی در ادامه با اشاره به تفاوت اصْبِرُوا وَصَابِرُوا، بیان کرد: اصْبِرُوا به صبرهای شخصی اشاره دارد و صَابِرُوا به دعوت به صبر، اینکه چرا اصْبِرُوا مقدم شده شاید پیامش این است که خودسازی بر جامعه سازی تقدم دارد یعنی تا کسی خود را نسازد، نمی تواند دیگران را بسازد.
حجت الاسلام وحیدی با اشاره به اهمیت صبر در آموزه های دینی، بیان کرد: امیرالمومنین(ع) در کلمات قصار فرمودند: صبر برای ایمان، به منزله سر برای بدن است. همچنین، صَابِرُوا به صبر و استقامت مقابل فشار کفار اشاره دارد. یعنی اگر صبر داشته باشید و در این مسیر استقامت کنید، به فلاح می رسید «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ».
وی با بیان اینکه نکته مهدوی این آیه به رَابِطُوا بازمی گردد، گفت: در لغت از رباط گرفته می شود به معنای بستن چیزی در یک مکان، لذا به کاروانسراها «رباط» گفته می شد چراکه معمولاً اسب و شتر را در آن جا می بستند اگر به مرزبانی هم «مرابطه» می گویند به معنای پاسداری مرزهای جغرافیایی و عقیدتی است. یعنی اگر صبر داشته باشید و استقامت کنید از حملات دشمن در امان می مانید.
وی درباره نگاه روایات درباره تعبیر رَابِطُوا در این آیه شریفه ابراز کرد: پیامبر اکرم(ص) فرمودند: اینجا مراد از اصْبِرُوا صبر بر نمازهای پنجگانه و مراد از صَابِرُوا استقامت در قتال با دشمن است و رَابِطُوا به معنای ارتباط گرفتن در راه خدا با یکدیگر است تا به فلاح برسید.
حجت الاسلام وحیدی در پایان خاطرنشان کرد: امام صادق(ع) فرمودند: اصْبِرُوا یعنی صبر بر فرائض، منظور از صَابِرُوا صبر بر مصائب است و تعبیر رَابِطُوا یعنی با ائمه(ع) خود ارتباط برقرار کنید تا به فلاح و سعادت برسید. این یعنی هر که می خواهد از جمیع شرور دور شود و به همه خیرات دست یابد، باید ارتباط خود را با امام زمان(عج) را تقویت کند. (منبع : خبرگزرای شبستان)
)
مشاهده نظرات بیشتر...