نگاهی به آثار میلاد مروتی نقاش سقزی- دکتر محسن رحیمی
در این نوشته دکتر محسن رحیمی، دکترای زبان و ادبیات فارسی و مدرس دانشگاه نظرات و دیدگاه‌های خودشان را در مورد کارهای میلاد مروتی، نقاش جوان سقزی، بیان کرده‌اند.
🌼وقتی به صفحه ی ایشان می روید انگار وارد جهانی تاریک که هر آن احتمال دارد از گوشه‌ای صدایی بشنوید یا موجودی شگفت را ببینید که ترسناک است اما میشناسیدش و سال‌ها با آن زیسته‌اید. این شاخصه اصلی هنر سورئال است. سفر در جهان ناخوداگاه.
🌼 یونگ ناخوداگاه را دو بخش می‌دانست جمعی و فردی هردوی این جهان‌ها مانند دیدن اشیا اتاق است در تاریکی و نور کم: درهم آمیخته، ترکیبی و کج و معوج. سورئال‌ها از اینجا بود که خلق جهان پرداختند جهانی که گویی همه چیز میان مه غلیظی غرق شده است.
🌼فروید برای رویا و تفسیر آن که محصول جهان ناخوداگاه می‌دانست چند نکته را مد نظر قرار می‌داد:
۱. مصالح رویا مسائل روزمره قبل هستند
۲.هدف رویا تحقق آرزو است
۳.مکانیسم در شکل‌دهی رویا شامل:
الف. جابجایی ب.تراکم وفشرده سازی د. تمثیل سازی یا استعاره
🌼 در آثار جناب مروتی بخوبی این مصالح و بکارگیری آن‌ها هویدا است. نقاش هربار که از ناخوداگاه خویش برمی‌گردد تصاویری خلق می‌کند. که از سفر خویش آورده است. به همین دلیل آثار او در این صفحه و تا آنچه من دیده‌ام را می‌توان دو بخش کرد: نخست محصول ناخوداگاه شخصی او و دومی محصول ناخوداگاه جمعی اوست.
آنچه از ناخوداگاه شخصی او بر آمده شخصی است. محصول ترس‌ها و شکست‌ها ناکامی‌هایی است که می‌تواند مشترک میان گروه بسیاری از مخاطبانش باشد از همین سو نگاه را بر خود خیره می‌کند و ذهن را به درون خویش فرو می‌برد.
گروه دوم محصول ناخوداگاه جمعی اوست که تلاش دارد با اسطوره درهم آمیزد و با زبان اسطوره سخن بگویید.
هنرمند توانا اینجا بگمانم به دلیل کمبود مطالعات اسطوره شناختی و عدم شناخت اسطوره‌های قومی و ملی کردها (اسطوره‌های پیش آریایی) و حتی آریایی که بسیاری از آن‌ها درونی شده‌اند و و به سنتز رسیده‌اند، در بازگویی ناخوداگاه جمعی‌اش دچارلکنت می‌شود.
حقیقت این است سورئالیسم را از اسطوره گریزی نیست. هر قوم و هر ملتی اسطوره‌های ذاتی و خاص خود را دارد . هرچند نمی‌توان منکر اشتراکات و تشابهات اسطوره‌ای در سرتاسر جهان شد آنچه اسطوره‌های موازی یا تطبیقی می‌خوانند.
)
مشاهده نظرات بیشتر...